SECEMIN, Św. Katarzyny dz. m. i Św. Jana Ap.

Adres:
29-145 Secemin, ul. Kościelna 2
tel. 34-355-60-10, 510-867-545

liczba mieszkańców: 1 920

Proboszcz:
ks. Piotr Szpyrka, KHM, ur. 1963 (Gorlice – diec. tarnowska), wyśw. 1990, mian. 2016

Kaplice:
Bichniów (pw. MB Nieustającej Pomocy)

Rys historyczny:
Pierwsza źródłowa wzmianka o parafii i kościele pochodzi z 1326 r. Według ks. Jana Wiśniewskiego w tym czasie osada ta była parafią, a więc musiał znajdować się tu kościół, najprawdopodobniej drewniany. Wkrótce Piotr Szafraniec został jednym z bliskich doradców Władysława Jagiełły, a kiedy król zaczął budować swoje ugrupowanie polityczne, aby jeszcze bardziej związać go ze sobą, nadał mu w 1395 r. miasto Secemin (oppidum Seczemyn) z leżącą w pobliżu wsią Bichniów. Jeden z następców Piotra, Stanisław Szafraniec, w 1558 r. zamienił ją na zbór protestancki. Jak twierdzi ks. Jan Wiśniewski, księża katoliccy nabożeństwa przenieśli do drewnianego kościoła pw. Świętego Krzyża przy ul. Krakowskiej, który niestety wkrótce spłonął. W tym czasie protestanci rozbudowali murowany kościół. W 1617 r. został on zwrócony katolikom. W tym też roku sufragan krakowski bp Tomasz Oborski konsekrował świątynię. Secemiński kościół został przebudowany w 1. poł. XVIII w., a odnowiony w następnym stuleciu. W głównym wczesnobarokowym ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Jak podaje ustna tradycja, od lat wierni modlący się w secemińskiej Świątyni przed tym wizerunkiem Maryi doznają wielu łask. Można tu podziwiać również epitafia z XVII i XIX w. Kościół był malowany w 1989 r. W 2002 r. Świętowano 600-lecie parafii. Na terenie parafii, w Bichniowie, znajduje się kaplica pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, wybudowana w 1983 r.

Czy wiesz, że...
Miejsce, w którym powstał Secemin, nie było zbyt atrakcyjne. Wskazuje na to sama nazwa osady założonej na terenach bagnistych zwanych sece, stąd sece miń = omiń bagno (zob. ks. J. Wiśniewski, t. 7, s. 222).  W 1385 r. Piotr Szafraniec z ramienia panów małopolskich wszedł w skład poselstwa polskiego, które udało się na Litwę, gdzie w Krewie, a następnie w Wołkowysku (1386) wynegocjowało układ polityczny z wielkim księciem litewskim Jagiełłą. Skutkiem tego był chrzest Jagiełły (a wkrótce całej Litwy), małżeństwo z królową polską Jadwigą Andegaweńską i objęcie tronu polskiego przez litewskiego księcia. W bitwie pod Grunwaldem (1410) Piotr (2) Szafraniec wystawił 35 Chorągiew rycerstwa polskiego pod rodowym herbem Starykoń i należał do ścisłej rady wojennej króla. Dlatego król W. Jagiełło obdarował Szafrańca dobrami i przywilejami. Właściciel tych ziem, Piotr Szafraniec, otrzymał wówczas pozwolenie na pobieranie opłat mostowych. W 1558 r. Stanisław Szafraniec, kolejny dziedzic Secemina, przeszedł na protestantyzm, zamieniając  Kościół na zbór.

Odpusty: św. Katarzyny – 25 listopada
św. Jana – 6 maja