Wprowadzenie nowego Proboszcza u kieleckich Pallotynów

W poniedziałek, 19 października 2014 r. w Parafii pw. św. Wincentego Pallottiego, bp. Kazimierz Ryczan - Administrator Apostolski Diecezji Kieleckiej dokonał liturgicznego obrzędu wprowadzenia w posługę nowego proboszcza ks. Zygmunta Rutkowskiego SAC.

Oto fragment homilii:
(…) Zadumani nad wielką tajemnicą obecnością Boga pośród ludzi przeżywamy w parafii św. Wincentego Pallottiego w Kielcach wprowadzenie liturgiczne nowego księdza proboszcza. Księża pallotyni od ponad pół wieku towarzyszą rozwojowi życia religijnego w Kielcach. Zorganizowali życie parafialne na nowym osiedlu. Razem z wiernymi wybudowali kościół, który z roku na rok pięknieje dzięki wysiłkom całej wspólnoty parafialnej. Jesteśmy wdzięczni i pełni uznania dla pracy duszpasterskiej księży, a szczególnie budowniczego tej świątyni – ks. Aleksandra Orzecha SAC – który był nawet vice dziekanem dekanatu. Dziś w XXIX niedzielę w ciągu roku, wprowadzamy liturgicznie nowego proboszcza, ks. Zygmunta Rutkowskiego SAC – absolwenta teologii pastoralnej KUL, doświadczonego duszpasterza. Księże Zygmuncie, przyjmując wspólnotę wierzących stajesz się przewodnikiem modlitwy, stajesz się przewodnikiem świętowania. Mamy wokół siebie różnych ekspertów – od medycyny, technologii komputerowej, od psychologii, socjologii, od wychowania, od wszystkiego. Wiedzę można zdobyć na studiach. Ciebie Bóg powołał na świadka Ewangelii. Nie ma świadka Chrystusa bez modlitwy – masz przewodzić modlitwie dzieci, młodzieży i dorosłych. Masz być mężem modlitwy, nauczycielem modlitwy. Świat dzisiejszy wybaczy kapłanowi nieznajomość języków i komputera. Nie wybaczy mu braku modlitwy. Z modlitwą duszpasterz staje się przyjacielem cierpiących, wsparciem starszym i opuszczonych, dobrym aniołem dla poszukujących drogi. Ucz modlitwy dzieci, młodzież i starszych. Ucz mocnych i słabych. Modlitwa jest szkołą mądrości. I aby ksiądz proboszcz Zygmunt nie ustał na modlitwie prosimy dziś Boga gorąco.

Księże Zygmuncie, jesteś posłany, aby pełnić dzieło uświęcenia przez sakramenty. Takiej misji nie ma żaden przełożony, żaden kierownik, żaden urzędnik, żaden prezydent. Chrystus, który Cię posyła jest Panem łaski i złożył ten dar w ręce kapłana. Po to go wybrał i po go posyła. Posłany jesteś, aby sprawować sakrament Eucharystii dla wszystkich i za wszystkich, za wierzących i niewierzących, za życzliwych i wrogów. Eucharystia nie jest dla kapłana, ale dla wspólnoty. Masz nieść wiatyk – pokarm na drogę wieczności i przypominać zarówno chorym jak i dobrze się mającym, że celem naszej ziemskiej wędrówki jest niebo. I aby ksiądz Zygmunt pełnił posługę uświęcenia w parafii Kielce (Podkarczówka), prośmy o to Pana, który Go posyła.

Księże Zygmuncie, przed Tobą wezwanie do budowy wspólnoty kapłańskiej tworzonej przez Ciebie i księży współpracujących. Bez wspólnoty kapłańskiej nie podołamy zadaniom pastoralnym i ewangelizacyjnym dnia dzisiejszego. Przed Tobą zadanie budowania prawdziwego domu. Budynki przy hojności parafian da się remontować i przerabiać. Dom kapłański należy budować modlitwą, dobrocią, szczerością, przebaczeniem i zrozumieniem. Niech każdy kapłan, który tu był, wraca do tego domu z tęsknotą. Nie zapomnij o misji służby. W obrębie parafii są starsi, biedni. Są też rodzice zapomniani przez dobrze sytuowane dzieci. Oni patrzą w stronę Ojca parafii, księdza proboszcza. Nie wszyscy wyciągną rękę po pomoc, bo się wstydzą. Masz wrażliwe serce – bądź liderem dla tych, którzy pragną nieść pomoc drugiemu. I aby ksiądz Zygmunt miał siły stanąć przy potrzebujących, prosimy Cię najwyższy Pasterzu.
Na końcu chciałem Ci księże Zygmuncie złożyć życzenia: wywiady socjologiczne informują, że najczęściej oczekiwanymi cechami kapłana są człowieczeństwo, życzliwość i dobroć. Życzę Ci, abyś przez ludzkie cechy i kapłańską modlitwę doprowadził wierzących i niewierzących do Domu Mądrości, która w Kielcach przed wiekami zbudowała sobie dom.

Ksiądz Biskup poświęcił także witraże w naszej świątyni zamontowane podczas posługi ks. Lucjana Rożka SAC, wcześniejszego proboszcza.

Ksiądz Proboszcz przemawiając po ogłoszeniach powiedział:
Historia tej młodej wspólnoty parafialnej pod wezwaniem Świętego Wincentego Pallottiego jest ściśle związana z Twoją Osobą, jako Pasterza Diecezji Kieleckiej. To Ksiądz Biskup przez ponad 20 lat pasterskiej posługi w Kielcach, zachęcał i przynaglał pallotynów, by w cieniu Karczówki i u podnóża kościoła pod wezwanie Świętego Karola Boromeusza na karczówkowskim wzgórzu, mogła powstać świątynia parafialna umożliwiająca tutejszym parafianom łatwiejszy dostęp do Domu Bożego. I poprzez wyrażanie na początku niezbędnych pozwoleń, a następnie przez poświęcenie kamienia węgielnego, świątyni, dzisiaj przez poświęcenie witraży – Ksiądz Biskup na każdym etapie powstania i rozwoju tej parafii jest z nami jako Pasterz, ale i jako dobry Ojciec i swoisty protektor. I że już też nie wspomnę o naukowym protektoracie, którym Ksiądz Biskup jako profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego otaczał wielu księży, pallotyńskich studentów. I za tę lubelską i kielecką życzliwość wobec pallotynów i tutejszej parafii – Księże Biskupie – z wdzięcznego serca dziękuję.

Obejmując posługę proboszcza tutejszej parafii, a czynię to z woli moich pallotyńskich Przełożonych, co zostało potwierdzone dekretem nominacyjnym wystawionym przez Księdza Biskupa, deklaruję z całą mocą, że będę - na ile będzie mi tylko starczało sił – kontynuował z całym zaangażowanie i poświęceniem to dobre i zbożne dzieło, które przed laty, tutaj pod karczówkowskim klasztorem zostało zrodzone i przez całe lata pięknie się rozwija. Z wdzięcznością i uznaniem pragnę przywołać w tym momencie – wspomnianego przez Ciebie Ekscelencjo – ks. Aleksandra Orzecha SAC jako niestrudzonego budowniczego tego całego obiektu i mojego bezpośredniego poprzednika, ks. Lucjan Rożka SAC. Święciliśmy dzisiaj witraże, które pod Jego przewodnictwem zostały wykonane. I gorąco pragnę, aby zapisane w dzienniczku przez Patrona tej parafii – św. Wincentego Pallottiego – słowa modlitwy: chciałbym się stać pokarmem, by nasycić zgłodniałych; odzieżą, by przyodziać nagich; napojem, by orzeźwiać spragnionych; lekarstwem i zdrowiem, by leczyć niemoc chorych były nie tylko czcigodnym testamentalnym zapisem, lecz by te zobowiązujące słowa wypełniały się w całej rozciągłości na terenie naszej parafii. Święty Wincenty Pallotti gorąco pragnął, by wszyscy wierni świeccy czuli się tak odpowiedzialni za swój kościół, jakby troszczyli się o własną rodzinę i własny dom. I dlatego raduję się i dziękuję wam, drodzy Parafianie za dzisiejszą obecność na tej uroczystej Eucharystii, ale jednocześnie za Waszą życzliwość, której doświadczam już od dwóch miesięcy. Za dobro Waszych serc, za modlitwę, która gromadzi Was tu w świątyni, za troskę o to, by chwała Chrystusa mogła wzrastać. I ta dzisiejsza obecność najpełniej mówi, że dalej będziemy razem w wielbieniu i chwaleniu Boga na tym miejscu.

Dziękuję za obecność podczas tej Eucharystii księdzu Kanclerzowi, kapłanom dekanalnym z księdzem Dziekanem na czele. Z woli naszego Założyciela, chcemy być w komunii z kapłanami diecezjalnymi i zakonnymi, bowiem Wincenty Pallotti po wielokroć zobowiązywał swoich duchowych synów, byśmy jako członkowie Stowarzyszenia Życia Apostolskiego nie będąc wprost zakonnikami, byli pomostem między klerem diecezjalnym a zakonnym. Słowa szczególnej wdzięczności kieruję do księdza Prowincjała Zenona Hanasa SAC z naszego Zarządu Prowincjalnego – i za dzisiejszą obecność z nami i za zaufanie okazane mi w posłaniu do tutejszej wspólnoty parafialnej. Dziękuję także moim współbraciom i z Karczówki i Świętej Katarzyny – wierzę, że wspólnymi inicjatywami będziemy ubogacać pallotyńskim charyzmatem kościół kielecki. (…)

Ksiądz Wiceprowincjał zauważył, że rzeczą niecodzienną jest, iż biskup i kanclerz oraz dziekan uczestniczą w uroczystości wprowadzenia w posługę proboszcza. Wyraził także wdzięczność Księdzu Biskupowi za bardzo bliską opiekę, troskę o naszą obecność na terenie diecezji kieleckiej oraz za świadectwo bronienia prawdy słowem, które pokazuje kierunek i światło oraz prawdziwe nauczanie katolickiej nauki społecznej płynącej z serca Ewangelii.

Po uroczystej Eucharystii świętowanie dopełniało się na wspólnym posiłku.

ks. Rafał Machłajewski SAC