Ks. Grzegorz Stachura: Nie zmarnujmy Wielkiego Postu

U progu Wielkiego Postu rozmowa z ks. Grzegorzem Stachurą, wikariuszem parafii katedralnej w Kielcach.

Wielki Post to wyjątkowy czas w Kościele katolickim. Czy jesteśmy zdolni do postu? Czy go potrzebujemy?

Ludzie zawsze potrzebowali postu. Jednak dziś może być potrzeba poszukiwania nowych form postu. Jesteśmy przekarmieni, a równocześnie ileś osób umiera z głodu na świecie. Potrzeba nam postu, potrzeba nam zatrzymania się i odnalezienia właściwej drogi, punktu orientacyjnego dla swego życia.

Czy we właściwym przeżyciu postu mogą nam pomóc postanowienia?

Starsze pokolenia rzucały alkohol i papierosy na Wielki Post, aby popracować nas swoim charakterem. Myślę, że to jest dobra rzecz, ponieważ walczymy ze sobą oraz staramy się panować nad tym, co może nas zniewala i niepotrzebnie przykuwa naszą uwagę. Owocem tego wyrzeczenia ma być zbliżenie do Pana Boga, drugiego człowieka i siebie.

Przypomnijmy czym jest post?

Powszechnie wiemy, że post to odmawianie sobie jedzenia, albo picia. Jednak w Starym i Nowym Testamencie  mamy wiele różnych wykonywań postu. Ważne jest jednak jedno, aby nie udawać postu. Nie skupiać się tylko na zewnętrznych praktykach: odmawianiu sobie jedzenia i picia, założenia strojów pokutnych lub posypaniu głów popiołem. Post nie polega na wyniszczeniu, ale na poustawianiu pewnych rzeczy ze swojego serca, które zasłaniają sens i istotę życia.

Post ma więc prowadzić do nawrócenia?

Przede wszystkim do dostrzeżenia swojego grzechu. Bóg przebacza grzech wtedy, kiedy człowiek przyznaje się do grzechu, uznaje swój grzech i chce pokutować. Bez tego człowiek nie pójdzie dalej. Chodzi więc o post, który prowadzi do nawrócenia. Dziś wiele nawróceń dokonuje się w ciszy serca ludzkiego, ponieważ każdy z nas doświadcza swojej słabości. Wielki Post jest więc czasem, kiedy możemy bardziej otworzyć się na relację z Panem Bogiem.

W Środę Popielcową w Kościele jest obrzęd posypania głów popiłem. Czym on jest?

Słowa: "Prochem jesteś i w proch się obrócisz" uświadamiają, że wyszliśmy z ziemi, jesteśmy kruchymi istotami i za jakiś czas do tej ziemi wrócimy. Popiół mam nam przypominać, że od Boga wyszliśmy i do Boga wracamy.

Druga formuła: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię".

Wcale nie jest łatwiejsza, ponieważ nawracanie się przez całe życie, czyli dostrzeganie swej grzeszności, jest wyzwaniem dla nas. Musimy pamiętać, że nie jestem pępkiem świata, nie jesteśmy najważniejsi. Łatwo się mówi, ale trudniej wykonuje. Szczególnie doświadczamy tej trudności, kiedy ktoś nam wytyka nasze błędy, a przecież każdy je popełnia.

Kościół kieruje naszą uwagę na post, modlitwę i jałmużnę. Jak się modlić, aby nasza modlitwa była wysłuchana?

Jednym słowem: szczerze. W Starym Testamencie mamy Psalmy Dawida, które są wzorem modlitw. Przykładem jest Psalm 51, który jest prośbą o zmiłowanie Boże nad grzesznikiem, który uświadamia sobie swój grzech. My dziś wyznajemy swoje grzechy i uznajemy swą grzeszność podczas spowiedzi. W zamian doznajemy miłosierdzia, czyli tej bliskości Boga. W Wielkim Poście formami modlitwy są też nabożeństwa pasyjne: Droga Krzyżowa, Gorzkie żale oraz dobrze przeżyte rekolekcje, które mogą pomóc nam powrócić do Pana Boga. Zachęcamy więc do udziału w tych nabożeństwach i rekolekcjach. Skorzystajmy z tego czasu powrotu do Pana Boga.

Dziękuję za rozmowę.

Katarzyna Bernat